У Паўднёвай Карэі на найбуйнейшым аўтамабілебудаўнічым прадпрыемстве «Hyundai Motor» праходзяць страйк за страйкам. 11 Студзеня 2012 на заводзе кампаніі ў Ульсане пачалася буйная стачка. Каля 2200 рабочых лініі па зборцы аўтамабільных рухавікоў кінулі працу і занялі тэрыторыю прадпрыемства. Непасрэднай прычынай стала самаспаленне 44-гадовага рабочага заводу, які 7 студзеня прыйшоў на завод, узяў васьмілітровую бутэльку з гаручай вадкасцю, абліўся і падпаліў сябе. У цяжкім стане ён быў дастаўлены ў бальніцу. Праўсаюз прадпрыемства заявіў, што працоўны пакончыў з сабой з-за ціску на яго кіраўніцтва прадпрыемства за яго праўсаюзную дзейнасць і пагроз звольніць яго. Праўсаюзныя прадстаўнікі запатрабавалі ад кіраўніцтва завода назваць адказных за гэта самагубства, аднак мэнэджмент маўчаў. Калі гэта стала вядома, працоўныя забаставалі.
Праз дзень кіраўніцтва кампаніі прынесла афіцыйныя выбачэнні і паабяцала выплаціць пацярпеламу працоўнага кампенсацыю. Праўда, для кампаніі гэты інцыдэнт абыйшоўся ў страту 1100 аўтамабіляў на суму 19,4 млн. даляраў.
У студзені менеджмент “Hyundai Motor” пусціў у ход супраць страйкоўцаў ўсе даступныя сродкі. Тых, што сядзяць працоўных збівалі арматурай, і паранілі 12 чалавек. Паліцыя ўжывала супраць страйкоўцаў слёзатачывы газ і пярцовы спрэй. 70 чалавек былі арыштаваныя паліцыяй.
Гэта не адзіная стачка на заводах гэтай кампаніі. 15 лістапада 2011 на іншым заводзе «Hyundai Motor» у Ульсане, які вырабляе аўтамабільныя сядзення, 600 працоўных прыйшлі на завод, занялі цэха і абвясцілі сядзячую забастоўку. Іх патрабаванне заключалася ў тым, каб іх перавялі з часовых у пастаянныя рабочыя кампаніі. Яны былі наняты субпадрадчыкам, які ў кастрычніку спыніў працу, і «Hyundai Motor» закрыла кантракт. Праўда, рабочым было прапанавана перайсці ў іншую субпадрадную кампанію, але пры ўмове, што яны выйдуць з членаў Карэйскага саюза рабочых-металістаў (Korean Metal Workers Union (KMWU)).
У пачатку лістапада часовыя рабочыя сабраліся на мітынг пратэсту, на якім заявілі аб нязгодзе з такімі ўмовамі, але былі атакаваныя атрадамі байцоў, нанятых кампаніяй (у англамоўных артыкулах ўжываецца тэрмін thugs – галаварэзы), а потым арыштаваныя паліцыяй. Пасля гэтага на заводзе ўспыхнула сядзячы страйк, да якога далучылася больш за 1000 рабочых іншых цахоў.
Страйк адразу прыняў сілавы і крывавы характар. Менеджмент пусціў у ход усе даступныя сродкі. Тых, што сядзяць працоўных збівалі арматурай, і паранілі 12 чалавек. Паліцыя ўжывала супраць страйкоўцаў слёзатачывы газ і пярцовы спрэй. 70 чалавек былі арыштаваныя паліцыяй, а супраць 419-ці ўдзельнікаў страйку кампанія падала у суд на кампенсацыю страчанай прадукцыі ў памеры 14,1 млн. даляраў. Каля дзясятка пратэстуючых здзейснілі акты самаспалення ў знак катэгарычнага пратэсту. Яшчэ адзін працоўны спрабаваў спаліць сябе, але ўдзельнікі мітынгу пратэсту здолелі пагасіць полымя і захаваць яму жыццё.
Рабочыя ў адказ акупавалі зборачную лінію аўтазавода. Нягледзячы на збіццё, арышты і пагрозы судом, яны працягвалі сядзячую забастоўку. Іх падтрымалі шэраг буйных карэйскіх праўсаюзаў і нават працоўныя Амерыканскага тэхнічнага цэнтра “Hyundai-Kia» у Мічыгане. Праўсаюз рабочых-металістаў заявіў аб тым, што збіраецца абвясціць ўсеагульную забастоўку ў падтрымку патрабаванняў рабочых завода ў Ульсане, калі рабочыя яшчэ раз падвергнуцца нападу паліцыі або байцоў. Галадоўнікі рабочыя, якія сталі падаць у непрытомнасць ад недаядання, пратрымаліся 25 дзён, да 9 снежня, калі тры найбуйнейшых праўсаюза прынялі рашэнне спыніць страйк на ўмовах, што кампанія правядзе перамовы аб працаўладкаванні часовых рабочых у якасці пастаянных. Для «Hyundai Motor» гэтая забастоўка абыйшлася ў страту 24 тысяч аўтамабіляў на суму 289 млн. даляраў.
Аднак неўзабаве пасля завяршэння гэтай забастоўкі ўспыхнула новая, з-за спробы самаспалення рабочага. Менеджмент не пакінуў спроб здушыць працоўны рух. У Паўднёвай Карэі супрацьстаянне рабочых і адміністрацый прадпрыемстваў часта прыводзіла да буйных забастовак, якія суправаджаліся сутыкненнямі з нанятымі байцамі і паліцыяй. Дзіўна тут тое, што дробязная эканомія на зарплаце рабочых, на пастаянным працаўладкаванні, у спалучэнні з спробамі ціску і спробамі ліквідацыі праўсаюзаў, часта прыводзіла да велізарных шматмільённых страт, якія яшчэ суправаджаліся падзеннямі курсу акцый кампаніі на біржы.
Нават з пункту гледжання банальнага гаспадарчага разліку, варожасць з працоўнымі абыходзілася занадта дорага. У шматлікіх выпадках кіраўнікі кампаній, чые заводы скалыналі забастоўкі, з часам прыходзілі да меркавання, што лепш плаціць рабочым пабольш, чым трываць велізарныя страты. У 1990-х гадах падобны ўрок вывучыла кіраўніцтва суднабудаўнічай кампаніі «Hyundai”, якое здолела пагасіць страйку тым, што кожны год на 10% павялічвала заработную плату.
Фоторепортаж:
.jpg)
